"Op het speelplein kom je altijd een beetje thuis."

Céline Lecouturier, 7 jaar animator, hoofdanimator en pleinleiding.

Stel je eens voor.
Ik ben Céline Lecouturier, 23 jaar, en ik studeer architectuur in Gent. Ik ga nu naar mijn laatste masterjaar. Ik ben 7 jaar actief op het speelplein.

Je hebt net een week als pleinleiding afgerond. Wat was je favoriete momentje van deze week?
Ik vond mijn stil moment met Wout, mijn medepleinleiding, heel tof! Ik was het voorbereiden ervan wat aan het uitstellen en wisselde zelfs van dag met andere mensen. De dag zelf stond het ­uiteindelijk bovenaan mijn ­to-dolijstje. Mijn idee was nog erg abstract, maar dankzij de nuttige aanvulling van Wout over hoe we de ­boodschap het beste konden ­brengen, vond ik het toch heel geslaagd. Het was leuk om het resultaat te zien van een goede samenwerking in zowel de ­voorbereiding als de uitvoering.

Als we even terug in de tijd gaan, hoe ben je eerst bij speelplein Groene Zone terechtgekomen?
Als kind kwam ik al naar Groene Zone omdat mijn mama hier vlakbij werkt. Ik koos altijd voor de knutselactiviteiten en vond het fantastisch om te mogen kiezen in plaats van opgelegd te krijgen wat we moesten doen. Tijdens het vrij spel was ik dan weer altijd aan het dansen.

Was de stap naar animator dan vanzelfsprekend voor jou?
Ik wist altijd wel dat ik animator wou worden door in de Chiro te zitten, op kampen te gaan en naar het speelplein te komen. Doordat ik in mijn tienerjaren niet meer naar het speelplein kwam, dacht ik niet direct: ah, ik ga op Groene Zone staan. Mijn eerste idee ging uit naar andere organisaties, zoals Kazou, en ik heb mijn animatorcursus dan ook niet bij Don Bosco gedaan maar bij een andere organisatie. Dat was niet zo goed meegevallen en dus raadde mijn mama me aan om terug naar speelplein Groene Zone te gaan. Et voilà, de rest is geschiedenis.

Herinner je je nog je eerste week als animator?
Ja, ik had een superleuke week! Ik stond bij de driejarige kindjes en dacht eerst dat dat niet zo mijn ding zou zijn, maar doordat ik me maar last minute ingeschreven had, was dat de enige plaats die nog vrij was. Gelukkig stond ik bij twee superervaren ­animatoren, waardoor ik uiteindelijk een hele week met mijn ogen gestolen heb.

Je staat hier ondertussen al zeven jaar en dit is je derde jaar als pleinleiding. Had je dat gedacht of ben je er zo in gerold?
Ik dacht zeker niet in mijn eerste week dat ik hoofdanimator en pleinleiding zou worden. Als kind vond ik de pleinleiding heel eng en ik durfde er dus nauwelijks iets tegen te zeggen in mijn eerste week als animator. Na elke zomer dacht ik wel altijd: volgend jaar kom ik terug. Het is niet dat ik dit last minute inplande of op het plein stond om een ‘gaatje’ in mijn zomer te vullen. Integendeel, vroeg in het jaar was ik al aan het nadenken over welke weken ik graag zou willen komen. Wat ik natuurlijk niet voor ogen had, is dat ik hier acht jaar later nog zou zitten en dat ik hoofd-animator en pleinleiding zou worden. Dat was een leuke bonus!

Wat motiveerde je dan om altijd terug te komen?
Het was hier gewoon altijd supertof. Het voelde een beetje als thuiskomen bij mensen die ik een heel jaar niet gezien had of toch niet op regelmatige basis zag. Zeker in de eerste paar jaar leer je wel mensen kennen, maar je spreekt er niet direct buiten het plein mee af. En toch, elke keer dat je hier komt, geeft het zo’n vertrouwd gevoel en voel je je direct thuis.

Wat daaraan is voor jou specifiek aan dit speelplein? Wat is voor jou de special touch van Groene Zone?
Je komt hier aan en ook al zijn er hier mensen die al tien jaar komen, toch zullen zij een babbeltje beginnen in de zetel met iemand die hier zijn eerste week staat. Zeker tijdens de tussenmomenten voel je niet de hiërarchie van animator-hoofd-animator-pleinleiding doordat iedereen nog overal staat. ­Zo staan ook bijna alle hoofdanimatoren en de pleinleiding nog als animator tijdens de zomer. Ze proberen ook iedereen bij alles te betrekken en iedereen te stimuleren om te blijven slapen en eten omdat je zo mensen beter leert kennen.

“  Je wordt geëvalueerd en gemotiveerd om betere spelen te maken en zelfs een betere ­animator te worden." Céline

Je bent ook Intersoc-animator. Hoe zie jij de verschillen tussen Intersoc en Groene Zone?
Intersoc is minder een ­familie, terwijl je op Groene Zone altijd een beetje thuis komt. Door zelf activiteiten voor animatoren voor te bereiden, ben je meer geëngageerd. Bovendien heb je in de loop van het jaar ook nog eens gezellige ­evenementen om het contact te kunnen onderhouden. Bij Intersoc ­daarentegen ga je tien dagen naar een mooie locatie in het ­buitenland, je gaat wandelen en zwemmen, maar spelletjes ­blijven op de achtergrond. Je zit echt in een bubbel en dat zijn tien fantastische dagen maar je wordt daar minder uitgedaagd. Je moet jezelf echt uitdagen om een cool spel te maken, ­waardoor dat minder vaak gebeurt. Dat is anders dan op Groene Zone, waar iedereen samen voorbereidt en probeert om een nieuw spel te bedenken. Je haalt er dan ook meer voldoening uit. Dat vind ik ook net het leuke aan hoofdanimator zijn, dat je die uitdaging bij animatoren kunt overbrengen, dat je hen kan uitdagen om betere spelen te maken, dat je hen tips kan geven hoe ze beter kinderen kunnen begeleiden vanuit wat jij hebt geleerd al die jaren voordien.

Ondertussen ben je een kleine ‘legacy’ gestart, met je broer en zus die nu ook animator zijn. Is dat door al je reclame thuis?
Als er animatortekorten zijn, trommel ik hen op. De eerste keer moest ik hen wel overtuigen, maar toen vonden ze het leuk en zijn ze teruggekomen.

Wat voor advies zou je jezelf geven als startende animatoren?
Amuseer je, maar dat heb ik wel gedaan. Ik ben iemand die soms weleens kan terugdenken over hoe bepaalde zaken gelopen zijn. Als ik terugdenk aan mijn tijd op het plein, heb ik dat echter helemaal niet. Ik heb nooit het gevoel gehad van: ­
oh nee, ik heb iets fout gezegd. Wellicht omdat ik vind dat ik hier mezelf kan zijn. Dus misschien is mijn advies: blijf jezelf!
Maar ook dat heb ik wel gedaan.

Je hebt dus eigenlijk geen advies nodig, het kwam allemaal vanzelf?
[lacht] Door deze plaats, inderdaad.

Hartelijk dank, Céline, en nog veel succes in je ­speelpleincarrière en verder.